Sev Beni Şiiri - Erdem Yılmaz Balaban

Gizli aşkımı gözlerimden yollarım sana
Sen de gözünle tat ve gönlünde tut, yâr beni
Yanık bağrım döşek, yorgandır kollarım sana
Her gece sokuluver yanıma da sar beni

Beni bir tohum gibi saksına, bahçene ek
Benden usanma sevdiğim, cevr u cefamı çek
Oluverince gül yüzüne âşık bir çiçek
Gül dalı gibi latîf ellerinle der beni

Esti tahta gibi çiğne beni, feryâd ettir
Bil, bağrım ayaklarına dâr-ı ibâdettir
Eğer lütfeder isen en büyük saâdettir
Ayağının altına halı diye ser beni

Çölü yeşertir gözünden dökülen bir çiğin
Gölgesidir gece, gözlerindeki kirpiğin
Hangi zamânsa odanın içine girdiğin
O ân, al eline de gözlerine sür beni

Her yaz at beni evinin en derin yerine
Kış gelince de geleyim aklına, serine
Kışın ısınmak için beni giy üzerine
Eğer beğenmez isen yine katla, dür beni

Güzelliğinin murâdını isterdim bilmek
Bilmek için ellerinde bükülüp eğilmek
Sana bürünecek giysi için ilmek ilmek
Şişlerini eline alıver de ör beni

Kendini görmek için evvelâ beni tanı
Sonra görmek istersen sendeki hüsn-ü ânı
Ey hüsn-ü ân, o zamân al eline aynanı
Kendinde bakıyor iken kendinde gör beni

Sevdiğim, ister isen beni baş üstünde tut
Beni dizlerine yatır, kucağında uyut
En güzîde ninniler ile gönlümü avut
İster isen de kılıçtan geçirip kır beni

Eğer ki bilmese idim vardır tek bir İlâh
Seni gördüğüm ân, ilâh derdim sana billâh
Saçların bağ, gülüşün kurşun, gözlerin silâh
Sana vurulmam için şu kalbimden vur beni

Sende bulunan beni düşündüğün sürece
Sessiz dilinde dile geleyim hece hece
Ey yâr, uykusuzluğa uyuduğum her gece
Aşkla hayâllerinde düşle beni, kur beni

Bütün hayâtını, ömrümü bana tahsisen
Arayarak yine de bulamazsan beni sen
Eğer illâ beni birine soracak isen
Kimseye değil, sâdece kendine sor beni

Kavuşmayı isteyip her gün bin bir dilekle
Ayrı kalsak dahi hiç yılmadan beni bekle
Ey yâr, benim gibi, hasretine hasret ekle
Yine de görmeden sev, bir Allah’ı bir beni