Sev...
Sevdikçe çiçeklenir bitkiler; sevdikçe gürleşir ekinler; çoğalır ötüşleri kuşların…
Göğsünün sol yanıyla sev, dünya güzelleşir sevdikçe.
Soluğunla sev, sesinle, dilinle sev.
Tutulursa dilin gözlerinle; göz yaşlarınla sev; ama sev, muhakkak sev.
Sevmeyince boynu bükük kalır fidanların, meyve vermez olur ağaçlar…
Sevmeyince sesi kısılır şairlerin, akar sular akmaz olur sevmeyince.
Sevmeyince anlamı kalamaz yaşamın.
Somurtur, insanlar sevmeyince, Tanrı da...
Öyleyse sev...
Çok sev, iyi sev, güzel sev, doğru sev…
İyinin, güzelin, doğrunun ellerinde dönsün dünya…
Kayıt Tarihi : 10.1.2010 20:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)