Sev Şiiri - İbrahim Sezer

Kara kış altında kurumuş dala
Baharda çiçekler aç diyeni sev
Sevene mükafat Cennet-i âlâ
Sırat köprüsünden geç diyeni sev

İnan ki bu dünya bizlere yalan
Ne var ki elinde geçmişten kalan
Kazandım sandığın malla oyalan
Zamanı gelince göç diyeni sev

Yağmurlar yağdırır bize havadan
Boşanır sanırsın sanki kovadan
Söyle kim uçurur kuşu yuvadan
Ona kanat verip uç diyeni sev

Bir sivilce bozar o güzel teni
Sevgilim dediğin beğenmez seni
Sök at kalbindeki nefreti kini
Aşkın şerbetini iç diyeni sev

Yeryüzü dediğin koca bir okul
Eğer bilmiyorsan bilene sokul
Yaratan her kula vermiş bir akıl
Kendine doğru yol seç diyeni sev