Sev Şiiri - Ahmet Kır

Sev ki dünya huzur bulsun.
Sev ki mazlumlar kurtulsun.

Sev ki, uçsun kelebekler,
Açsın mavi, mor çiçekler.

Sev ki, yeşil giysin dağlar,
Sev ki, tutuşsun sevdalar.

Sev ki, melesin kuzular,
Sev ki, dinsin tüm sızılar.

Sev kızlar elin bağlasın,
Mendil sallayıp, oynasın.

Sev dünyayı, güzelleşsin.
Koyun, kuzular meleşsin.

Sev her yer çiçeğe bürünsün.
Her günün bahara dönsün.

Sev kışta karlar erisin.
Güller Mekke’ye yürüsün.

Sev ki, kalksın karanlıklar,
Sev yaklaşsın uzaklıklar.

Sev güneşe destek olsun,
Yetim gözler sevgi dolsun.

Sev ki, cıvıldaşsın kuşlar,
Sev ki, çatılmasın kaşlar.

Sev hayatın bahar olsun,
Yüreğin heyecan dolsun.

Sev ki, Mevlana gibi sev.
Hakkı bulacak gibi sev.

Sev; kuşat bütün dünyayı.
Sev, parlat güneşi ayı.

Sev ki, güzelleştir gülü,
Severek, coştur bülbülü.

Sev çocuklar oynasınlar,
Güzelliğe doymasınlar.

Sev, çiçek açsın ağaçlar,
Koro oluştursun kuşlar.

Sev yürekten sel fışkırsın,
Dökülsün şelale oluşsun.

Sev öleyim bakışına,
Yakamoz vursun saçına.

Sev pembeleşsin yüzlerin,
Sev ki, parlasın gözlerin.

Gül ki, gülsün yüzlerimiz,
Umut dolsun gözlerimiz.

Yağmura bulut olsun diye sev,
Yarına umut olsun diye sev.

Sev her kuş bir yuva bulsun,
Yavrular sımsıcak olsun.

Sev ki, çiçek açsın yüzler,
Sev, buğulanmasın gözler.

Ahmet KIR
04.02.2007
AFŞİN