Sev Şiiri - Sami Sefer Coşkun

İnsan aklı bu,
Arada bir saçmalar.
İnsanla hayvanı,
Aynı sepete koyar.

Hayvanı da düşünmek,
İnsanlığın gereği.
Bir olmaz insanla,
Maymunun değeri.

Akrabalık arama,
Olur mu hiç maymundan akraba?
Tanrı ayırmış ikisini yaratılışta,
Kafanı karıştırıp
Buna ölçü katma.

Hayvan gibi yaşayıp,
İnsanlıktan çıkma.
Hayvanı seviyorum derken,
Sakın insanlara kızma.

Hayvanı sev sen,
İnsanlığın gereği.
Tanrı yaratmış zaten,
Hayvanı ve seni.

İnsana vermiş yalnızca,
Akılla hikmeti.
Bunu bilmeyen zaten
Yaşar içinde nefreti.

İnsanlar kendini,
Hayvanı da savunur.
Çünkü canlılar,
İnsanla yaşamda yer bulur.
Sami Sefer Coşkun