Setenay Çiçeği // Mehmet Özdemir

Psij’in kıyısı geceden sessiz
Işıklar oynaşır bu ne ihtişam
Çağıldayan suyun girdabında giz
Su kuşları seker yorulur akşam

Kadınca eğilir söğüt
Dalları yemiş doğurur
Hayal çoğaltır parmaklarından
Bakışı düşlere akar
Yıldızlar ki gözleri şua
Ateşsiz kandiller yakar

Baharın nefesi
Isıtır teni
Genleşir rüya
Güneşe veda yakındır
Ay doğar daha erken
Belinden kırılan çiçek
Soyunur diriliğinden

Rahimsiz kadındır ırmak
Gülü okşar ayaz
Burada her vakit zambak
Ölümlü beyaz

Setenay bağlar yüreğine
Issız akan ırmağı
Yaşar üçüncü doğumda çiçek

Ak saçlı bilge der “su can gibidir”
Ölümler yeşertir düş yaprağında
Hayata tutunur aktıkça nehir
Setenay çiçeği nart toprağında

Mehmet ÖZDEMİR

Gülce - Buluşma