Seste Yankı Şiiri - Tuba Gürdere

Sözler düşüncemize hükmediyor,duyuşumuz ruhumuza.
İçimizde bir araştırmacı var düşüncelerden
İçimizde bir arayış var kendimizi.
Bir macera var ruhumuzda canlanacak ve bir ürperti.
Nokta koymak düşüncelere yaşamaktır bir virgül arası bilgece.
Ve kelimeler nasılda değiştirirdi herşeyi.
Nasıl yazılırdıki kelime okumasaydık ruhumuzu?
Oysa bir yaşamın dökümüydü düşünce.
Ve sadece düşünce okunurdu bir an ama asla kalp değil.
Düşünce söz olurken, kalp ibadettedir.
Ruh bir şuura varır düşüncenin içinde
Ve soyutlar kendini zamansız kelimesizliğe.
Sadece düşünce okunur bir an ama asla kalp değil.
Kalbin okunması bir derin ilimdir yüzeysellikte.
Yüzeysellikte beliren köpük değil,
sonsuz derinlikler içinde yaşamın özüdür kalp.
Kalp duyuştur, varlık duyuşun sözü
Ve sözde, ses. Seste yankı kendine.
Ne sözler alevlenir orada sessiz.
Ne kelime tükenir, nede ses hisseder.
Düşünce söz olurken, kalp kelimeden soyutlanır belirtisiz.
Ve bir kanat çırpışı kadar gerçektir dokunuş.
Kalbin okunması ayrı bir ilimdir kelimesiz.
Bilinmez bir derviş dokunuşu en derin duyuş gibi
Düşünmediğin an duyuşuna sessizce belirir.
Seni senden önce düşünen kalbine vekildir ki;
sözlerin içinden en anlamlı cümle olmak gibidir.
Aşk oradadır.
Duyuşuna dokunan kalbin hissettiğidir.
Varoluşuna beliren kalbin sahibidir.
Aşk diyorsam; yüzeysellikte görünen suret değil
Ölümünde öldüğü noktada dirilmektir kendine süresiz.
Düşünce okunur bir an ama asla kalp değil.
Okyanusa bir damla düşerse nasıl alırsa okyanus adını
Kelimede gerçekliğe belirir yokluğun izinde en derin duyuş olur
Tek bir damla nasıl bölüyorsa okyanusu
ve bütünleniyorsa içinden sonsuzca
Düşüncede bölebilmeli tüm mevsimi
Kalp iklimsiz filizlenir
Düşünce döngüdür kendine
ve bilinmez neyin filizlendiği
savruluyorsa bir yaprak eğer
varolan kalbin kökleridir.
işte orada derinlik bütünlenir
ve derinliklerde nice giz
varolmak yüzeysellikte ses
ancak derinlerde iç sestir
duyumsamak yüz yüze gelmektir kalbin sesiyle.