Sessizlikte Hep Sensizlik

sen hep beni sevdin
uzun gecelerde yanık türküler söyledin
çam ağacına konmuş bülbül oldun
vakitli vakitsiz ötüp durdun

bir fısıldı duyuldu senden öte
ağzından dökülen kelimeler kaldı geriye
balkonumda alaylı kuşların ötüşü zamansız
sahte bir duyarlılık belirirdi apansız

günün güneşi yakıp geçer
akşamın serinliğini püfür püfür eser
sessizlikte,hep sensizlik gerisi boş
yoruldum artık bir adım öteye koş