Tutunmaya çalışırken hayatın kollarından birine
Umarsız uzaklığına düşüyor gözlerim
Kurtulmaya çırpınırken esaretinden gözlerinin
Saçlarının karalığına dolanıyor kaçışım
Sesinin nikotin bağımlılığını arzularken ansızın
Bir mezar yeri sessizliğine gömülüyorum her adımda…
Durduramıyorum freni boşalmış düşüncelerimi
Senden uzak bir kırsalda
Fırtınalara yakalatıyorum vuslatı….
Beni çıkardığında
Benden arta kalan şizofrenik bir gam
Seni topladığımda benle ve aşkla
Soğuk bir hüzün
Ve birkaç buzul çağı uzaklık…
Hangi nakışını oluşturuyorsun
O tanrıçanın
Hangi rengindesin aşkın bilmiyorum ama
Bildiğim
Bildiğimi zannettiğim
Hala sıcaklığı bedenimdeyken dudaklarının
Hala soluğunu duyuyorken içimde
Bir yanım zehirli bir boşluğa gömülü
Sen gittiğin andan beri…
15/02/2006
Mehdi KorkmazKayıt Tarihi : 3.6.2006 11:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!