Belki bir dokunuştur özlediğim
Yada sevinçlerin sessiz çığlıkları
Güven dolu avuçlarda dans ederken ben
Aslında aşinalığım kamçılanıyor kaçırılan bakışlarda
Ben diye sarıldığım her şey
Yüreksiz, kaçıyor karanlıklara
Elimde tuttuğum mum ışığı
Göstermiyor gösteremiyor
Aslında küçük diye nitelendirdikleri
Devasal cesareti
Keşke dediğim her şey
Beynimde çizdiğim yağlı boya tablosundan eriyip akıyor
Meğer benim yarattığım o koca varlıklar
Birer zavallıymış da
Çok geç anladım...
Şu anda Mozart benim için çalıyor sessizlik senfonisini
İzle ve sadece izle der gibi....
Kayıt Tarihi : 1.1.2010 14:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!