Sessizlik Mahkumları

Ey sensizlik
Ey sessizlik
Bırakın gideyim
Ürküten diyarlara
Tutmayın ürkek kalbimi
Kırın şu lanet zincirleri
Bırakın da dinleyeyim fısıltıları
Buzdan duygularımı ısıtayım
Gözyaşı dökeyim gecelere
Unuttuğum çocukluğuma
Bir dem vurayım
Sessiz günlere
Koşarken arka bahçeden
Bir tutam yalnızlık ekeyim
Gökyüzündeki sensizlik yağsın
Büyüsün yalnızlığım
Kırsın tüm buzlarımı
Isıtsın sönmüş kederimi
Ve sustursun beni
Vururken dibine şişenin
Bir nebzede olsa unutayım seni
Güleyim acemice
Sımsıkı sarılıp o güne
Keşkeli cümleleri atayım
Sessizliğin mahkumu olarak
Özgür birer ruh gibi yükseleyim
Ey sensizlik
Ey sessizlik
Sizi kaybedip onu bulayım...