Ölüm sessizliğinde akan bir ırmak ömrüm.
Yalnız uçmaktan yorgun.
Bir felaket sarası gibi bekleyip dururken
sönen yıldızların gözbebeklerinde hep seni arayıp durdum.
Gülümseyen fotoğraflar yerine
Kendine gel diyorum bazı günler. Kendine gel!
Ufalanmış yüreğim duramazken ayakta
uçuk hayallar ve rüzgarlar arasındaki
kafeste çırpınıyorum.
Masallar şiirler yazıp
gökyüzüne salıyorum kendimi.
Kendimi bulamazken
zamanın manasızlığını hiç anlamıyorum.
Sıkıştırılmış güvercinler beyazın özleminde
günah ayinleri yapıp sabırsız nutuklar atıyor.
Aşk denen şeyin ruh lekeleriyle örselenmiş olması
ve aramaması gölgesini ilginçtir.
Sökün atın kalbinizi sizde.
Sökün atın rahatlarsınız.
Kayıt Tarihi : 7.7.2007 23:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!