Sessizlik Kervanı Şiiri - Harun Sinan

Sessizlik Kervanı..!

Kendim ile başladı büyük mücadele.
İç sesimin hezeyanları
Ve
Can çekişmeleri arasında boğuluyorum.

Aklım ile Kalbim arasında..

Artılarını eksilerini düştüm
Gönül terazimin darasında

Kalabalık şehirlerden kaçsam
Perişanlığımı gizlemeden
Bir durak ötesini düşünmeden
Mecnun misali
Salkım saçak dökülsem yollara
Ücra kentlere ulaşsam;

Sessizlik Kervanındayım..

Alıp yalnızlığımı
Senli.. Benli.. Tutulsam bir Sevdaya
Varlığa dair şükürdü
İsmin dudaklarımda

Fermanımdı bu isim
Elimde ipim
Boynumda bir ilmek
Belki ruhumdu Sallanan..! Darağacında ;
Bilirim ki Sen hasreti
Beni yavaş yavaş öldürecek

Parmak uçlarında yürür gibi
Bir iz bırakmadan
Gelip geçeceğim
Bu dünyadan

Pişmanlık duymadan
Hüznü ve sevinci ile
Yaşanmışlıklarla dolu hayatı
Bu Kocaman dünyayı
Sıkıştıracağım İki Nefes arasına