Sessizlik Kaçağı Şiiri - Selma Ateşin

Annem,
ninnilerle harmala beni,
ardıma ağıtlar takma,
ayağıma dolanmasın ölüm...

Gece sarkıyor pervazlardan;
karanlıklaşıyorum,
uzağında bilmediğim sesler,
saydam camlarda kırılganlığım...

Yaşlandıkça çoğalıyor sesimdeki çiller,
tutku katıyorm köşe bucak hücreme,
adımbaşı,sesler tarıyor duvarları,
ben
yaşlandıkça
sevdalanıyorum...

Kaç güz, sesimsiz yaşanılan,
kaç gürbüz öfke elimde
demirlediğim.

Annem,
sensizliğin kaçağıyım,
kaçkınım; belki çığlıkça,
solukbaşı kovuşturma yorgunu,
asılsız dağarcığım.

Acısı sarkmış yüzler;
fotoğraflarda
ellerin saklı,
oysa;
acının rengiydi ellerin,
zamanla kavgalı,
resmi tarih karşıtı.

Bir dilim 'ninni' bırakmıştın geceme,
o gündür seyyahım,
yollar;
adımlarımdan önce gidiyor,
yetişemediğim kentler;
korkularım...

Gayrısı ağıt taktı peşime;
koşuşturmacayım,
yasaklı adımlarımın peşisıra,
ellerini açıp yakarmasan da,
ölüm dolanıyor ayağıma,
gecenin gözleri büyüyor,
pervazlardan sarkıyor ölüm,
matlaşıyor bütün tonlarım...

Ninnilere bula beni anne,
ellerimi yasakla dilince;
yaşlanmasın! ...