Sessizlik Devri Şiiri - Mehmet Ali Kaday ...

GÜN BATIMI YUVALARINA DÖNEN KUŞLARIN
SONRASI,
BİR GÖLGE GİBİ DÜŞERSİN ODAMA,
BİR SESSİZLİK DEVRİ HÜKÜM SÜRER KALBİMDE,
GÖZLERİMDE SEVİNMEKLE AĞLAMAK ARASI BİR ŞEY,
BU SUSKUNLUĞUMA İNAT ACILAR KERVAN
SALAR BENLİĞİME,
SENİ BULMAK SANA KAVUŞMAK
TUTKUSUYLA ÇOCUKLAŞIR,
SANA DÖNMEK İSTERİM.
ELİMDE SARARMIŞ FOTOĞRAFIN,
KULAĞIMDA O TATLI SESİN,
SEN YALNIZ BENİMSİN DEMEK İSTERDİM,
SEN BAHAR KOKUSU GİBİ SAF VE TEMİZSİN,
SEN İÇİMDE PATLAMAYA HAZIR VOLKAN,
SEN AŞK BAHÇEMİN SOLMAYACAK GÜLÜ GİBİSİN,
ALACA KARANLIKTAN AYDINLIĞA ÇIKAN DÜNYA,
GÖKYÜZÜNDE GÜNEŞ,
KALPLERDE YAŞAYAN BİR EŞ,
ALEME SIĞMAYAN BİR SES GİBİ DURUYORSUN KARŞIMDA.
UNUTMA !
HATIRLA BENLİĞİNDE HEP BENİ,
DÜNYANDAN ÇIKARMA SEVGİMİ,
KAPATMA HİÇ AŞK PENCERENİ,
ÖMRÜMDE SON KEZ OLSA BİLE,
BİR SABAH ANSIZIN KAPINA GELMEK,
SENİNLE SONSUZLUĞA GİTMEK
KOLLARINDA HUZURU BULMAK İSTERİM.

Mehmet Ali KADAYIFÇI 04.05.1990 - 12.03.1992