Sessizlik Çöktü Mekana Şiiri - Rukiye Vural

Yer cennet bahçelerinden bir tenha,
Zaman zaman içinde,bu dünyada,
Bir kutlu saat ve kutlu anda,
Bülbüller oturmuşlar halka halka,
Şakıyorlar Allah'ın adıyla! ..
Yanık gönüllerinde bir kutlu sevda,
Doluyor nur şelalelerinden akan nurla.
Melekler kar taneleri gibi etrafta,
Serinletiyor aşktan yananları aşkla,
Sessizlik çöktü mekana! ..
...
Bir koku misler gibi etrafta,
Bir ses çınladı boşlukta,
Resulullah burada! ..
Yer,gök birleşti bu ışıkta,
Zaman,mekan kayboldu boşlukta,
Gönüllerdeki yangın arşa ulaşmakta,
Bülbüller şakıyor Allah aşkıyla! ..
Ruhlar o gün gibi ayakta! ..
Şefaat ya Resulullah diye yalvarmakta! ..
Sonra,sonra uğurlandı salavatlarla,
Sessizlik çöktü mekana! ..
...
Gözler pınar olmuş akmakta,
Gönüller coşmuş bentleri zorlamakta,
Umut yeşerdi aşık gönüllerde bir parça,
Umut yeşerdi affa! ..
Gelen Resulullah! ..
İzin veren Allah! ..
Umut yeşerdi affa! ..
Affet Yarabbi! ..
Affet ve akla! ..
Affet ve akla! ..
Maksadımız,matlubumuz Sensin Yarabbi! ..
Verdiğimiz sözü unutturma,
Bizi bize bir an dahi bırakma,
Emanetini teslim ederken aşkla,
Affet Yarabbi! ..Affet ve akla! ..
Umut yeşerdi aşık gönüllerde affa! .
Sessizlik çöktü mekana! ..
...
Yanık gönüller içten içe duada,
Bir Kur'an bülbülü şakımakta! ..
Nefisler paramparça,
Ruhlar lavlar gibi akmakta,
Aşıklar vuslat diye ağlamakta,
Gönüller tazelendi aşkla,
Şükür dualarda,dualar sabırda,
Ayrılık zorla,
Bir parça umutla,
Çaresiz döndük mekana,
Yaşayarak ulaşmak için aşka! ..
Affet Yarabbi! ..
Affet ve akla! ..
Umut dualarda! ..
Umut dualarda! ..
Umut dualarda! ..