Ne çok haykırdım
ifadelerimle kendimi anlatmak için
düşüncemi duygumu
hislerimi paylaştım
ağladım
gözyaşlarımla booğuldum
bir akşamın rüzgarıydı
üşüten,titreten
ağlamaklı duruşun altında
ezilip eriyen
bir bahardı seni bana getiren
yine son bahardı beni benden götüren
sen hayata bakış acımı değiştiren
sen küstüren,ağlatan
yalnızlığa kurban eden
güvenle güvensizliğin arasında
duygularımı alıp götüren
ve yine sen....
mutluluk gülmekse
paylaşmaksa duyguları
kendin gibi olup
olduğun gibi davranmaksa
içinden gelenleri söylemekse
kaç kişi mutlu bu dünyada acaba
özleminle özlediğim
geçmişimle yüzleştiğim
benliğime koş ara dediğim
gözlerinmiydi yoksa dökülen göz yaşlarımmı
neyi aradım
kimi bulamadım
sararmış sayfalardan cık da gel
gecmişten geleceğe
gençlik iksirini iç de gel
gel gel artık suskunluğunu boz da gel
titreyen ellerimi
ağlayan gözlerimi
bitmek üzeri olan umudu
yaşantımı baharda açan çiçekler gibi....
al da gel... gelebilirsen....
için titrer ya birden
ne olduğunu bilmeden
üpertir insanı dokunulduğu hissedilmeden
akşam güneşi gibi yarım yansıyan
hayatta yaşamak
mutluluk için savaşmak
koşmak koşmak hiç yorulmamak
gecenin sessizliğinden çıkıp
güneşin doğuşunu görmek uzak.
ne kadar yorgun
Hayat bazen sıcacık bir samyeli
hafiften dokunan,
bazen sert bir lodos
vurdumu savuran,
bazen tipi
bazen kar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!