Sessizlik Şiiri - İsa Kıvrakdal

Gözlerim alıştı sessizliğin resmine
Zulüm dolu her hatıram
Yaşadığım her duygu ecelim oldu
Düşlerimi aradım yazdığım şiirlerimde
Çizdiğim resimlerimde mutluluğumu aradım
Karanlığa şarkılar söyledim

Haykıramadım ismini sessiz sokaklara
Mazi olmuş yılların ahını içime attım
Bu suçsuz kalbimi ihanet yüküyle doldurdum
Adım atmaya cesaret edemedim

Hasretiyle yaşadım varlığını
Kuruttular bu ömrümüzü, paramparça ettiler
Hesabını kim verecek, günahını kim çekecek
Cezasını kim görecek bir sevdaya yenik düşenlerin