Sessizlik Şiiri - Erdal Karadağ 2

Konuşmayan şeyleri dinledin mi hiç?
Gökyüzü sabırla bekler,
ama hiçbir yıldız geç kalmaz.

Kök, karanlıkta yön bulur;
toprak, kimseye anlatmadan büyütür.
Hiçbir taş, yerini şikayet etmez.

Zaman akmaz aslında,
biz onun içinde çırpınırız.
Ve yaşam, en çok
hiçbir şey söylemeyende saklıdır.

Ben sustukça evren konuştu.
O anlattı — taşla, yaprakla, tozla…
Ve ben sonunda anladım:
Sessizlik, varlığın en gür sesidir.