Sessizlik Şiiri - Mahmut Yorğundağ

Bir kuş uçtu dalından, kanatlarında veda,
Bir nefes koptu göğsünden, ardında ne kaldıysa.
Toprak ananın kucağında başlar son yolculuk,
Zaman durur, söz biter, yankılanır buruk.

Bir ışık söner, karanlıkla dost olur dünya,
Gözler kapanır, düşer bir damla yaş yanağa.
Ne bir ses ne bir çığlık, sadece derin bir sessizlik,
Ölüm gelir, taşır yanında acının gerçekliğini.

Gözlerde bir boşluk, dudaklarda yarım kalan söz,
Ardında bıraktığı gölgeler hep üzgün, hep kör.
Hayat dediğin ince bir ip, ölüm onun son düğümü,
Ve herkes o kapıdan geçer, kimi erken kimi geç, süzülür hüzünü.