Sessizlik Şiiri - Ali Mutlu

Sessizlik koca bir sessizlik içimde büyüyen,
Anlatacak o kadar şey varken.
İstesem de konuşamıyorum,
Dilimi bağlamışlar kalbime çözemiyorum.

Sus! Dinle bak,şşştt! Sesiz ol,
Sadece dinle duyuyor musun?
Çığlık çığlığa yüreğim seni çağırmakta.
Bakıp da gözlerime anla,

Bilirim sen bilmezsin kalpçe,
Gözce konuş benimle,
Dinle feryadımı haykırmakta.
Gir kalbime gözlerimden
Çöz dilimin bağını ne olur kurtar beni bu esaretten.

Kaç zaman oldu,
Kaç gece geçti,
Dinmedi suskunluğum.
Koca bir sessizlik içinde savruluyorum.

Gel usulca boz sessizliğimi,
Ölüm gibidir bu sessizlik ben her gün yalnız ölmekteyim.
Yetmiyor gözlerim sana olan aşkımı anlatmaya,
Yalnızlığım yalnızlıktan sıkılmışken,

Sevginle sevgili şimdilerde,
Dilim varmıyor tek bir kelam etmeye.
Sustukça susmalarım bitmiyor,
Düşündükçe seni sana susuyorum her geçen gün.

Sessizdir sevmelerim benim,
sessiz ağlar,
Sessiz gülerim,
Sessiz gelir, sessiz giderim, sessiz öper,
Sessiz sarılırım.
Söyle yar ben sensiz sessizce neylerim.

Bir gün göremezsem yüzünü, duymazsam sesini,
Öpemezsem o gülrengi dudaklarından,
Sessizlikte bir hıçkırık olurum
Hiç durmadan yankılanan.

Tut ellerimi duyabilirsin sen beni
Kalpçe anlatırım ben sana,
Sessizliğimi sessizliğine hasret bırakma…