Sessizlik... Şiiri - Emrah Demir

sessizlik...
usturuplu bir susuş.
Savaşır gibi,barışır gibi; sessizlik.
Kalabalıkların gürültülerine acı bakış,
Manâsını yitirmiş kelimelere teselli.
Anlaşılamamanın keskinliği,
Biraz da tükenmişlik.

sessizlik...
usturuplu bir susuş.
Umursamamanın koluna girip,
Dinlememeye giden bit trenin bileti.
Karar veremeyecek olmanın hüznü,üzerine bir-iki damla limon.
Sonra;
Buruşturmamak yüzü,pişman olmaya sebep aramamak.
Hesaplaşmamak kendinle.
Defterleri paylamamak,
İncitilmiş geçmiş zaman siyahlığı,
Biraz da küskünlük.

sessizlik...
usturuplu bir susuş.
İmrenmemek uzaktakine,yakındakine dokunmamak.
Koparmamak gündüzü gözden.
Kanatmamak geceyi.
Hapsetmemek imbat serinliğini cam kavanozlara.
Ağlamamak sebepsiz hatta sebepli.
Biraz da bıkkınlık.

sessizlik...
usturuplu bir susuş.
Biraz tükenmişlik.
Biraz küskünlük.
Biraz bıkkınlık.
Biraz kaçmak cam mavilerinden,
Hepsinden çok; yaslanmak şafak yangınına