Sessizlik Şiiri - Ayşe Karsan

Bu satırları yazarken
Çok tereddüt ettim aslında
Ama çıkması gerekiyor artık
Bu mahşerin içimden bir şekilde
Gözlerimi sıkıca kapatıp
Kulaklarımı sonuna kadar tıkasam bile
Durmaksızın beynime hücum eden bu sesin
Uğultusu ile ürkmeden yaşayabilmeliyim.
Ve her zonkladığında yüreğim
Ağlamamayı öğrenmeliyim.

Ben hiç bilmiyorum
Hiç bitmeyecek gibi
Gelmeyecek sanki bu kıyametin sonu
Uğruna adadığım bütün değerlerimi
Elimden alınırken bir bir
Ben artık kimim, neyim
Ruhumu giderek çalan bu fırtınada
Basit bir seyirci gibiyim.

Bastığım her köşede
Geriye iten karanlık
Her gayretimde
Hissettiğim acımasızlık
Çıkamadığım her merdivende
Yürüyemediğim her adımda
Yaşadığım yalnızlık
Tutamadığım ,
Tutunamadiğim kitaplarımın
Her sayfasında beynime kazınan
Ve beni teklikten ayıran
Çıkmazlık
Dur artık
Ne olursun
Dur artık.