Sessizlik Şiiri - Hidayet Çelik

Yürüyordum usul usul, zihnimde binlerce suâlim
Karadeniz'de gemileri batmış gibidir misâlim
Hava serin ve sıfırın altında bilmem kaç moralim
Yol bitmez, dert gitmez acep ne olacak şu hâlim

Yürüyordum ağır, telaşsız, yüzüme vurmuş celâlim
Harpten çıkmış bir mağlup komutan gibidir eşkâlim
Nasıl bu kadar kolay olabilir nasıl, işgalim?
Esir mi düştük duygulara, bu mu olacak hâlim?

Yürüyordum durmaksızın, çatık kaş ve asık cemâlim
Sanki halime gülüyor gibi aynadaki timsalim
Yürüdükçe uzaklaşıyor adım adım visalim
Ne yaman, ne garip bir çelişki, ikilem şu hâlim

Yürüyordum ardıma bakmadan, işte budur ahvâlim
Bilemedim bu ahvâlde Mecnun mu Ferhat mı emsalim
Birçoklarına yetiştim de hep kendimedir ihmalim
Adres çöl mü olur yoksa dağ mı? Nicedir bu halim?

Yürüyordum, karşıda belirdi silik bir hayalim
Çok yaklaşmıştım oysa, ama kalmadı hiç mecalim
Her şeyi paylaşırım da, kıyamam, bana kalsın vebalim
Ol de ve olsun ya Râb, bir sana ayan beyân her hâlim