Sessizlik Şiiri - Ecir Demirkıran

SESSİZLİK

Yalnız bir anımda aşka merhaba derken
İri gözlü beyaz tenli bir dilber,
Yalnızlığımı ellerinde saklıyordu
Oysa elleri ellerimdeydi.
Ayrılığın yalnızlık olduğunu nerden bilebilirdim.

Kitaplardaki  tarif başkaydı
Ölüler şehrine birbak
Bir diğer adı yalnızlar şehri
Korkunun sessizliğe büründüğü yerde
Yalnızlık  kor alev gibi
Ve Sensizlik yoz yaşam bende
Oysa yalnızlık benim kaderim
Bir onu öğretmediler, öğrenemedim.

Hani Şair diyor ya '' Bir dağ başı yanlızlığını yaşıyorum yeniden''
İşte böyle benimkisi
Bilinmeyen bir sevginin yalnızlığını yaşıyor ellerim
Delice yaşanmışlığın çürüyen diliminde
sana göçuyorum
Ya yıldızları al gök yüzünden
Ya da çılgın hayalleri kafamdan at gitsin.

İçim bir hoş bugün
sana uzanıyorum
Sabrımın ince tellerine dokun
Yalnızlığın tını seslerini duyarsın

Ah menekşe...
Kokun yasıyor bedenimden
karanlığı aydınılıkla sınama
Birinde  sessizlik
Bir diğerinde  sensizlik 
bu aşkın adına yalnızlık derler
Bunu Beynimde demliyorum.
Hayat bu,
Senin olmayanı
Kayıp zaman içinde
Bence kov bitsin