Sessizlik Şiiri - Mehmet Taşdemir

Beyaz bir sayfaya yazınlan ilk cümle
İlk günah ya da her şeyin ilki
İşte cesaretin kıvılcımı dedikleri bu olsa gerek ki
Sırtını cümlelerden başkasına yaslayamayan ben ilk günahı işledim
Cümleler sıralanırken, kalem ve kağıdın şehadeti eşliğinde o alaycı eşiği geçtim
Sırası ardına bir bir tükenen kağıtlar, dobra bir biçimde kurulmuş bir takım cümleler
Hayalini kurduğum seni tasvir etmeye yetmiyor
Biraz özlem var biraz sen yoksun
İşte bütün sıkışıklığın sebebi
Bir kez görseydim daha kolay olurdu...
Ayrılığın bilmem kaçıncı yılındayız
Bir zaman var mı arayışımı tartacak
Sahi zamanın başında mı ayrıldık ?
İşte bilinmeze giden bir yolculuk
Bunca hengame, sevinç, hasret ve kayboluşlara sahip bir dünyada
Bilinmez bir yerdeyim, kalabalık ve karmaşık
Gece ve gündüz eşit
Gece ne kadar sen yoksan gündüzde o kadar yoksun
Bir işaret ver!
Sende beni arıyor musun?
Var mı dünyada bir pencere sana açılan
Bir sokak mı aradığım yoksa caddelerde kalabalık mı ?
Alaca bir karanlık yönüm yok
Bir çocuğun hüznü var üstümde
Biraz kaybolmuş biraz sinmiş bir çocuk
Ellerim boş...
Sessizliğin terdirgin oluşuma sebep
Aramakla yükümlü olan bir tek ben miyim?
Zamanın izafi oluşu hatrı sayılır bir yorgunluk bıraktı üstümde
Kalem ve kağıt tükendi
Bir biri üstüne bindi korkular
Hasretin tanımını yaptı yaşlı ve homurdanan adamlar
Yine bir akşam üstü sokaklar boş
Hayatın olağan akışında olağan olmayan bir hinlik var
Bir yaprak dökümü geçmediğini sokaklar
Benden hariç hasret kaldı satır arasında biten şebboylar
Kaybolmaya yüz tutan bir şehir yahut keşfedilmemiş bir kıta
Tarifi yok giz dolu bedenin
Sesin yok yüzün ve ellerin...
Bir işaret ver!
Hangi bilinmezdesin?
İşte cevabı meçhul sorular
Çalkantılı hayatların arasındaki diri durgun sen misin?
Neredesin göklerde yazılmış olan nasip
Yetmez mi bunca zamanın ayrı düşmüşlüğü
Bir sonbahar daha geride kaldı
Artık yorgunum, omuz vermedi umutlar yeni doğan şafağın kızılında
Her gün daha derinden gelen çığlıkların müsebbibi
Varlığın nerede ?
İlk yemin ve dünya, Gâlu Bela ve sen
Hatırla ve gel...
Yokluk içinde kalmış dünyada
Yokluğunda kalmış nice biz
Ve yine göründü ufukta alaycı sessizlik...

Nâyî...