Gün gelir kendi sessizliğimiz
Sararken odayı sokak lambalarıyla
Bir şehir uzanır alabildiğine
Düşleri gerçeği ve insanıyla
Derken hatıralar dökülür dilden
Bakarken soluk bir fotoğrafa
Yıllar geçmiş, beklenen gitmiştir
Gözlerden ıraklara
Herkes köşesine çekilmiştir
Bırakmıştır kendini şarkılara
Sonbahar, yaprakları uğurlar
Gönüller aşkları
Bir düşünce alır yüreği
Melankoliye vermişken kendini
Acılaşır unutulan çayın demi
Islanır şiirin son dizeleri
Derken sessizlik alır
Hislerle vuslatın yerini...
DOĞA CAN KARACA
07.10.2018
Kayıt Tarihi : 1.11.2018 22:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!