Sessizlik Şiiri - Veysel Çomak

Her şey az biraz
Sensizliği haykırıyor bana
Bitmek tükenmek bilmeyen
Uzun ömürlü yollarda
Her köşebaşında
sensizlik esas duruşta beni bekler
Önce bir selam verir
Sonra hal hatır sorarım
Ardından bakarım esnafa
Herkesin yüzü gülmekte
ucuzlamış sensizlik
Herkes kâr etmekte
Bir ben ziyanda
Öteden güneş etrafa
sensizliği saçarken
Bende bahçeye uğrarım
Sensizlik tohumunu ekmiştim
suluyorum her akşam
Boy atmış
veriyor müjdeyi bana
Yakında yokluğunun meyvesini verecek