Sessizlik Şiiri - Volkan Orhan

Her yanımda sensizlik var ve her yanımda sessizlik
Bilinçaltım senle dolup taşarken ne olur da geri gelsen?
Ya da gelme kal orada ki nefretim daha da arzulasın seni
Beni bırakıp gittiğin gibi arşa hediye ol istersen dün gibi
Koklamaya kıyamazdım ki dokunmak ne kelime
Hangi adinin yatağındasın bu gece ve kim var nezdinde
Güçlüsündür sen aslında yaraların çabuk kapanır
Benden sonra kac kişiye kurdun o hain kapanı
Yalan soylüyor kollarımın tüyleri diken bahçesi değil
Yalan kokuyor sözlerim ki gözlerim senden sonra nemli değil
Yalan yaziyor kalemim ki kırmam nefretimden değil
Bu üç satırda yalan söyledim değişmişim ben ben değil!
Doğmayan çocuklarımı emzirdin sen gözümde annesin
Aynı anda cumhuriyetimin çöküşü ve emeklerime darbesin
Gönül konaklarımdaki onlarca mahkûma fermansın
Adımı hatırlamayan insanlara beni hatırlatan ezbersin
Yanaklarının çukurları evsizlere barınak olur bir gülsen
Milyarların gülüşleri karşında hep mahcup bir bilsen
Binlerce şiirin başlığısın ve satırlar hep sen, ah sen
Gözümü alıyor yokluğun sende ben kadar umur var mı sahiden?