Sessizlik ürkütüyordu beni
Her tarafım karanlık
Sesler geliyordu ormandan
Dallar kavga eder gibi sallanıyordu
Sessizlik, gittikçe ürkütücü hal alıyordu
Ses soluk yok yanlızdım
Yaprakların sesi geliyordu sadece
İçime bir şüphe sarıldı
Sessizlik, gözlerimi kapatıyordum arada
Her şeye hazırlıklı gibi
Çılgınca, delice şeyler geçiyordu aklımdan
Kendimi oyalamaya çalışıyordum
Sessizlik, karanlığıma ışık beklerdim belki
Silinmişti her şey, yalan gibi
Yaşananlar unutulmuş, masal misali
Sessizliği gömülmüş, koca şehir
Zorluğu çeken yine hep ben
Tarih: 08/03/2013
Saat : 20:14
Kayıt Tarihi : 3.1.2015 23:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!