Sessizlik Şiiri - Serhat Osma

Derin bir sessizlik şimdi.
Soğuk bir rüzgar kapıdan giren içeri.
Hani daldıkça gözler yavaş yavaş yalnızlığın güvertesinde, sessizce yüze vuran bir meltem gibi hatıralar.
Adını daha koymadım. Sanırım anlamadım bile daha gidişini.
Ben daha doyamadım. Daha söyleyeceklerim vardı oysa benim.
Şimdi tenim soğuk.
Şimdi ellerimde kokusu teninin.
Yankılar duyuyorum sessizliğimin çırpınışlarıyla beraber.
Zamanı artık ayrılmanın limandan. Hadi bu defa böyle bitsin aşk.