Sessizlik Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

Dinle ıssız kuytuların iniltilerini
Ve bakıp iç geçir ay ışığındaki siluetlere

Ruhunu bırak kendini teselli etsin
Sakin ol da biraz yüreğin kendine gelsin
Kapat artık gözlerini boş ver
O neyi görmek isterse öyle görsün
Dinle gecenin sessizliğindeki sesleri
Dinle ki için yavaş yavaş ürpersin

Tut azıcık nefesini
Su koy azıcık yüreğine de demlensin
Sakin ol yavru kuş
Bedenin ruhuna yetişsin

Ay ve güneş sanki kardeş
Belki kardeş değil belki sevgili
Nerden bileceksin kim, kim
Kim kimin kim kiminki

Ses verenlere sakın ses verme
Sır verenlere de sakın sırrını söyleme
Gölgenden dahi şüphe et
Gölgene dahi güvenme

Uyut kendini ama sakın uyuma
Kendini kendinden sakın koruma
Ve sen geceleri sadece dinle
Ses veren kendini ele verir
Sen ne ses ver nede bir nefes
Sadece izle, izle ki
Seçilsin hizaya gelsin herkes

Sıkılınca için derin bir nefes al
Ve içinden en güzel iki olayı say
Hayal et güzelliklerini
Öyle ki ölüm bile gelince yanına
Oda izlesin seninle hayali
Ve geçip gitsin kendinden
Unutsun sana ne diye geldiğini

Gece ve gündüz yıldızlar ve ay
Artık senin olsun hepsi
İstediğin kadar bak istediğin kadar say
Ben nefesimi tutuyorum
Sessizlik çok güzelmiş
Sessizliği dinliyorum
Sen;
Beni ister uyudu
İstersen öldü say