Sessizlik Şiiri - Yusuf Kenan Can

İğreti sessizlik damlarken geceme
Düşler içindeki gerçekleri ayıklıyordum
Ve mahmur gözlerimle izliyordum
Bin parçaya bölünmüş aydınlığı
Sonra basamak basamak iniyordum
Yaşam yokuşundan
Yokluk yolunun yolcusu oluyordum sonra
Var olmak için yok olmaya gidiyordum
Bir efsane dinliyordum kendi kendime
Dağ delmiş biri
Biri yanmış ateşiyle
Biri çöl yolunda mecnun olmuş
Biri bilmem ne olmuş
Sonra çıkıveriyordum duman duman
Bulut bulut devrimci ruhun isyana çağıran dağına