Sessizlik Şiiri - Mecit Emre Bülbül

Odamda tek başımayım
Akşam üstü
Kimsecikler yok etrafta
Kirli bir ışık giriyor pencereden
Sesiz bin çığlık kopuyor yanımdan
Bir kuş ağlıyor uzakta
Biri kuşu görüyor
İkisi de yalnız
Bir selvi uzuyor karşı gölgede
Gölgeler ha bire uzuyor
Kana boyanmış gökyüzü
Kana bulanıyor birkaç kuş
Rüzgar soğutuyor savaşı
Dağlar inadına yüksek
Yıldızlar ekilmiş siyah çorbaya
Akşam olmuş
Ses seda eğlencede
Şehrin ışıkları bir bir sönüyor
Sokaklar yanıyor sarhoş aleviyle
Evsiz iki çocuk ağlıyor
Göz yaşlarını içiyor şeytan rakı üstüne
Odam cümbür cemaat
Tüm çığlıklar kulaklarımda
Sabah oldu

25.02.2000