Sessizliğin içine yayılmış bir yığın cümle...
aynadaki surete dalan bir çift göz.
ne secmekte gördüğü sureti,
ne de anlamakta neden baktığını.
İşte istediği yalnızlık.
loş ışık...
Sessizlik...
bir tek kendisi...
peki neden korkuyor kendini gördüğünde aynada,
neden kaçırıyor bakışlarını suretinden?
dudaklar kilitli.
işte beklediği sukunet.
ses yok...
konuşan yok...
bir tek kendisi.
kendi kendiyle konuşmakta ne zormuş!
Kayıt Tarihi : 12.10.2007 21:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Suna Key](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/10/12/sessizlik-110.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)