Sessizlik... Şiiri - Çetin Özcan

ya aslolan sessizlikteki huzursa..
gerisi sadece gürültüyse..

boşunamıdır bu uğraşlar,çabalar?
kalabalıklara hayranlıklar..
yalnızlıklara düşmanlıklar! !

sessizlik ararız huzur aklımıza geldiğinde..
kaçarız balıklama daldığımız kalabalıktan..
yalana sarılırız sebebsizce..
kaçmak için..
kendi yarattığımız kalabalıktan

huzuru sessizce karşılasak..
kalabalığı karıştırmadan..
belli etmeden kimselere..

alıp gitsek usulca..gizlice..bencilce..

cevap vermesek sorulara..
yetim bıraksak meraklı bakışları...

aşkı bulmuş gibi yapsak..
sevgiden delirmişcesine yaşasak..

kandırsak kalabalığı..
inandırsak sevmediklerimizi yalan yeminlerimizle..
saniyeliğine nefret edilse kendimizde..

tam o sırada..o saniyede..o an içinde..

aslolan sessizlikteki huzursa..
gerisi sadece gürültüyse..
aslımıza dönebilsek cesurca..

o an gelse..o..
gözler kapansa..
kalp yavaşlasa..
huzur bulsa bizi..
saniyeler kala..
en son..
en çok sevdiğimizi fısıldasak..

sessizlik kazanırken..
huzurlansak..
sevdiğimizin koynunda..
vedalaşsak ilk kez kalabalıkla..

merhabalaşsak ilk kez huzurla..
sonra..son ra..
korkmadan..
cesurca..
açıkça..
sessizce..derinden..içten..

ilk kez..son kez..bir kez..
anlaşılır sade bir huzurla..
sessizce..
sessiz..
ses..
se..