Sessizliğinin Ötesidir Beni Boğulmalara ...

Sessizliğinin ötesidir beni boğulmalara atan…
Ve
Sensizliktir yaşamın diğer tarafı ki, ıstırap, huzursuzluk, gözyaşı ve öfkelerle, pişmanlıklarla tarif edilen bir gelecek…
Aslında kısaca tarifi yaşamı zor nefesler alarak yaşamak… Denir ya buna ötesizlik, işte yaşamın içinde kalmak belki de var güçle savaş demekti…

Hınç olmalıydı, hayatından biraz durgun, biraz dingin, biraz canlı, biraz ölü olamazdı…
Ya hırçın bir akarsu hızında kararlar verip uygulamalı, ya da durgun bir su akışı gibi olarak dönmeliydi kararsız haline. Ama bu asla olamazdı. Taşmalıydı kendinden daha daha üstlere, hızlara ve acılarının üstesinden gelmek için kendinden kopmalıydı…