Sessizliğinin İçinde Şiiri - İsa Yılmaz

şu yüksek kubbe
ve sırtımı dayadığım
soğuk taşlar yıkılsa üzerime
yemin olsun acı duymayacağım
katilim olmayacak hiçbir şey
şu sessizliğin kadar
yaralamayacak kimseler
bak gidemiyorum
çık saklandığın yerden
ve sadece bir kez bak
bak ki
gözlerimin içine hançer gibi
dokunsa da o kahreden
o ölümcül gerçek
bana bir bakışınla anlat
ateşin içinde akan bir nehir gibi
giderim ondan sonra
neden olmasın
neden unutamasın insan
buna bile
bu en büyük, bu şeytansı
bu lanet yalana bile inanırım
insan derisinin
yaşanılanlarla örüldüğünü
ölüm gelmeden
unutmak diye bir şeyin olmadığını
bilsem bile
ateşin içinde akan bir nehir gibi
giderim ondan sonra
bekliyorum
yaprakları dökülmüş
kökleri çakılmış
ölümü sonsuz kadar uzun bir ağaç gibi...

27.01.12