Sessizliğine Şiiri - Kahraman Hakyemez

Susma!
Sessizliğin kör bir geceye ait gibi
ve yoksul düşüme saplanan hançer
ve sonrası akan buz gibi kan iliklerimden
kalbime...

Boş bir mezarlıktaki boşuna ağıtlardan
ayıklıyorum hayallerimi.
Sensizliğe veda olsun kirli terlerim
Yırtıp atamıyorum gündelikçi sevgimi.
Ah sevgili nasıl doluyum sana
Nasıl taşıyorum sende
Bir göl yarat naçiz gönlüme
Al beni içine en derinine.
Kaybolalım birbirimizin bedenlerinde
Ruhlarımızı kıskandıralım.
Konuşmak hükümsüz kalsın
Susalım!