.Sessizligin umarında...

sesizligin umarına boyun bükmüşüz.
bagırtıları kendi kulaklarımız duymazken,
bagırmaya cesareti satmışız kuruş kuruş...
yürekler bin parça/ sözde,lafta,
bir mermi bir canın, canını tükenirken
açık gözlerin uykuya laneti döşenmiş.
daha süt kokarken agızları,
çocuk yüregi, kini ögrenmiş/kanı görmüş.
büyümüş gözleri kocaman kocaman,
dünya küçülmüş....
hangi'vahlar' hangi 'tühler'geri getirecek onları
nasıl unutacak kendinden büyük acı çıglıkları
bir metre bile gelmeyen beyaz kefenleri,
kim unutacak...........................
...............................................
yüregim var aglıyorum diyenler; aglayın
seyredin aglayın/anca bunu yaparız biz..
kaba etlerimizin üzerinde oturur,
varsa çocugumuz sarılır...aglarız....
yoksa çocugunuz bügün oldugu gibi boşverin...
anlatsam da anlamazsınız zaten......
.....................................
atılan her silahta,patlayan her bombada
kendime soruyorum niye,neden
ölende insan, öldürende bir tutar olmalı
sonra utanıyorum/ilk savaştan
sonra insanlıgımdan,
elimden birşey gelemediginden.
sonra; düşünüyorum,
adam sıfatında olup birşey yapamamaktansa
filistinde ölen bir çocuk olmak çok daha şerefli......