Bazen saatlerce otururuz, konuşmayız. Dışarıdan bakan bir yabancı, aramızda bir soğukluk olduğunu düşünebilir. Ama biz, sözcüklerin tükendiği, dillerin yorulduğu o nadir alandayız. Elin elimdeyken, zihnindeki bütün cümleleri okuyorum. Sen de benim içimdeki fırtınaların nasıl durulduğunu hissediyorsun. Bu, sözleşmesi sessizlik olan bir anlaşma. Tartışmaların gürültüsünden daha güçlü, vaatlerin abartısından daha gerçek. İki ruhun, birbirinin varlığıyla yetinmesi. İki bedenin, aynı anda aynı huzuru soluması. Bu sessizlik, bizim en büyük ve en saf iletişimimizdir.
Kayıt Tarihi : 13.11.2025 16:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!