Sessizligin sonsuzlugu var icimde,
Elimin dilime yetmedigi anlardan biri daha...
Bircok sozum ucacak yine,
Bircogu kayiplara karisacak.
Bircok sebepsiz kan gibi,
Cogu yerde kalacak...
Kim bunca gozyasina sebep,
Kim aglatiyor bu canlari,
Dönüp dönüp bakiyorum kendime,
Baktikca ürküyor, ürktükce kapiyorum gozlerimi sanki.
Sanki ben bakmazsam kaybolacaklar,
Bakmiyorum ama nicin kaybolmuyorlar?
Gozlerim kapali ama hala sesleri duyuyorum,
Yine bir cocuk agliyor,
Yine benim icim kaniyor...
Kayıt Tarihi : 29.8.2006 04:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Munevver Tuncer Ugursal](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/08/29/sessizligin-sonsuzlugu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!