Sessizligin şiiri Şiiri - Ayhan Yaymaz

Bir zamanlar hiç konuşmazdı,
Sessizliğin içinden doğan bir sırdı o.
Gözlerinde saklı bir yolculuktu,
Adımı her bakışında yeniden yazdığı.

O bana şiir gibi bakardı,
Sözcüklerin bile kıskandığı bir derinlikle.
Bir dokunsa içimde mevsim değişir,
Bir gülümsese kalbimden şehirler geçerdi.

Ben onu içimden okurdum,
Kimse bilmezdi, kimse duyamazdı.
Her bakışı bir mısra, her nefesi bir kıta,
Sadece bana söylenen sessiz bir çağrıydı.

Ve o kelimeler…
Birbirine değdikçe çoğalan,
Cümlelere dönüşen,
Cümleler satırlara, satırlar şiire…
Hepsi onun gözlerinden düşen bir damlanın
İçimde açtığı derin bir sırdı.

Kelimeler kıpırdar gibi olurdu içimde,
O bakışın sükûnetine uyar, akardı.
Ben susardım, o bakardı,
Ve bizim hikâyemiz
Konuşmadan yazılan en derin
Şiir olarak kalırdı.