Sessizliğin Sesinde Şiiri - Derya Avşar

Sessizliğin sesinde üşür onlar
Yırtılan mahremiyetin dilleridir
Toplumun öteki yüzleridir onlar
Kayıp şehirlerin arka sokağında
Yalansız gerçeklerin otağında
Kıskıvrak yakalanır, ayıplanır
Uluorta coplanarak dövülür onlar

Kayıp şehirlerin kayıp insanları onlar
Kabul görmemiş kimlik kargaşası
Öteki gösterilen, ikinci sınıf muamelesiyle
İtilmiş, dövülmüş, sövülmüş onlar
Gecenin arka yüzünde acıyı sek içmiş
Kaldırımlar üzerinde serçe ürkekliğinde
Yaralarını gözyaşlarıyla silmiş
Kabul görmemiş varlıklar onlar

Zifiri karanlığın ağzında durur bir yosma
Sarhoş eden amonyak kokusu siner üstüne
Tüm yaşamı meze olmuş ayaş sarhoşa
Kaldırımlar içinden geçer sere serpe
Üşür göğsünde kırık kanatlı bir serçe
Dudağından akar kan kırmızı ruju
İçi kan ağlarken, yüzü nasıl da mutlu
Çorabı kaçık, ayakkabısının topuğu kırık
İçinde yalnızlıklar dökülür takır takır

Yitik hayatların enkazı altında durur onlar
Karyola gıcırtı sesiyle işkenceye dönüşür
Yarım bir yaşamın orta yerinde can çekişir
Baskıcı toplumların elinde yitip gider eş/cin/sel
Sel olup akar yalnızlığın büyüttüğü ezberde
Öteki olmanın yükü kamburdur sırtında
Her gün itilir, kakılır, ayıplanır, yok sayılır
Bedenini yırtarcasına her gün çarmıha asılır

Ebruli gecelerin arka sokaklarına dökülür sessizlik
Kadın, otuz bir kez göğsünden hançerlenir
Yollara dökülür masumiyetin mahremiyeti
Kan deryasına döner, ölüm kusan canilerin dili
Bir düşün arka sokaklarında canhıraş çığlıklar
Sağır eden çığlıklar duyulmaz bir sessizlikte
Sessizlik içinde, anadan üryan büyür ötekiler
Kütükten silinir, kimliğini kendi içine kazar
Oysa kabul görmemiş varlıkların aynasıdır insan insana..!
Tarih: 23.01.2024