** Sessizliğin Sesi... Şiiri - Abir Zaki

dikilen yüz döndü güneşe doğru
gözlerim ile, toz dolusu
kupkuru uzayımın orta yerinde
bir ses ilişti benim şaşkınlığıma …

ses, kuyularımdan doğru geldi sessizliğimin
bu, mevcudiyeti hissetti adımlarımda benim
hiçbir şey duymadı, hiçbir şey anlamadı
yüksek bir çoraklık dışında,
sağır edici sesi sükunetimin …

onun yankısı, solunmuş benim satırlarımda
öyle ki, cesaret edebilmiş olmazdım kederlenmeye
esinti gibi onun meltemi
sakinliğimin kükreyişleri sessizliği
ve ben hala hayretler içindeyim
hayret ediyorum hala ona
benim sessizliğimin sesini duyarken …

Çeviren: Akın Akça 1/11/2004

*Sevgili Akin Akçanın benim Tanıtım bölümünden, resme bakarak ve anlatım yazımdan esinlenerek bana ithaf ettiği “A-Bir Cevabı” şiirine “Sound of Silence” ı ithaf etmiştim. Ona ithaf ettiğim şiiri çevirmiş olması beni çok mutlu etti, ve sizlerle paylaşmak istedim. Sevgiyle daima, Abir

***************************************************************************************
Sound of Silence…*

standing face turned to the sun
with my eyes full of dust
in the middle of my arid space
a sound reached to my daze…

the sound came through the wells of my silence
it felt the presence of my footsteps
heard nothing, understood nothing
except the loud dry,
the deafening sound of my stillness….

its echo have breathed through my lines
that I wouldn’t have dared to distress
like Zephyr it breezed
the silence of my roaring quietness
and I’m still amazed,
still amazed of him
“hearing” the sound of my silence….

May 10, 2004