Sessizliğin Sesi Şiiri - Dilaver Öztürk

Sessizliğin sesine anlattım hep sırlarımı
Sessizce fısıldadım küçük harflerle
Sensizliğin sesini dinleye dinleye
Bazen de acı içinde
İnleye inleye...

Sen değil!..
Sessizliğin sesiydi gece yarısında
Beni bekleyen usul usul
Ya da en güzel masallar anlatan
Uyutan mışıl mışıl

Sessizliğin sesiydi seni sorduğum
Ve hep iyiye yorduğum
Çözülmeyen kördüğüm

Sessizliğin sesi içinde sen dediğim ne varsa
Senden esen rüzgar, uzaklığından gelen ses.

Sessizliğin sesiydi sığındığım son durak
Okuduğum roman, dinlediğim şarkı
Yazdığım şiir, bitmeyen hikaye...

Sensizliğin sesiydi aslında her yaşanmamışlık
Sessizliğin sesiydi yarım kalan her bitmemişlik

Sensizliğin sesi aslında sessizliğin sesi
Terkedilmiş yokluğun da yok artık
Benden özge kimsesi

Sessizliğin sesi bir insan nefesi
Sessizliğin sesi bir insan nefsi
Sensizliğin sesi bir yaşam emaresi
Sensizlik, sessizlik, hiçlik
İşte hayat felsefesi

Sen değil!..
Sensizlik, beni baştan çıkaran.

Sen değil!..
Sessizlik, beni başkalıklara çalan.