İçimde biriktirdiğim sessizlikle uyandım bu sabah...
Avaz avaz konuş diyordu ;
Sor bir kendine nasılım diye?
Bak aynaya korkma yüzleşmekten diyordu ;
Bırak geçmisi, bırak dünü, yaşa bugünü doya doya yaşa diyordu...
Haykırırcasına barış artık kendinle diyordu.
Sordum Kendime. Nasılım dedim?
Okadar uzun zaman olmuştu ki bu soruyu sormayalı
Kendim de bilemedim...
Sonra baktım aynaya, gözlerim bakmak istemedi gözlerime ;
Sanki utandım kendimden.
Saçlarımın beyazları küsmüştü kahvelerine
Barışmak istedim.
Affet beni kendim demek istedim
Susarak konuştuk saatlerce sessizliğin sesiyle
Kendimi özlemişim
Konuşmayı özlemişim
Gülmeyi özlemişim
Sevmeyi özlemişim
En çok da güvenmeyi özlemişim
Sarıldık kendimle
Konuştuk saatlerce sessizliğin sesiyle
Kayıt Tarihi : 12.9.2020 02:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen insan en çok kendine uzak kalır. Kendine başkalaşır ya hani tamda öyle bir anda tuttum yine kendi elimden ve burdayım dedim öyle sarıldık kaleme hikayemiz herkesle aynı işte 😊😊
Tebrik ederim, yüreğinize sağlık sn Nil EYÜBOĞLU
En derin saygılarımla...başarılar dilerim,
Her şey gönlünüzce olsun..esen kalınız her daim.
TÜM YORUMLAR (1)