Sessizliğin Sesi Şiiri - Mustafa Öncer

Gecenin karanlığı çökmüş şehrin üstüne;
Ne kadar sakin,
Ne kadar sessiz,
Ne kadar savunmasız,
Koca İstanbul...
Sanki bir tek ben ayaktayım,
Bir tek ben yorgun,
Bir tek ben uykusuz...
Engin ve dingin denizin üzerine,
Misafir ettigi gemilerin,
Işıkları yansıyor rengarenk.
Hızla giden bir aracın egzoz sesi,
Yırtıyor sessizliğin perdesini.
Sessizliğin sesi çınlıyor kulaklarımda.
Adalar görünüyor uzaktan,
Bozkırın ortasında yükselen höyükler gibi.
Sanki tarihin derinliklerinde,
Kaybolan kralları saklıyor içinde.
Herkes derin uykuda bu gece.
Bir ben ayakta,
Bir ben yorgun,
Bir ben uykusuz...

moncer
20/04/2016