Sessizliğin Sesi Şiiri - Meziyet Ak

Sessizliğin sesi yankılanırken,
Gönüller o sesi dinler dururken.
Neden sağır olmuş hep derbederiz,
Huzurun rengini neden görmeyiz.

Gönül pınarları o sessizlikte,
Dostluğa çağlarken hep ürpermekte.
Umudun yolundan neden kaçarız,
Huzurun rengini hatırlamayız.

Sakin gecelerden hayaller kurar,
Kurulan hayali meçhule yollar.
Kederi kadehe koyar içeriz,
Huzurun rengini siler geçeriz.

Kederi kaderden alıp atmalı,
Bu güzel dünyayı karartmamalı.
Barış ve dostlukla hep sevmeliyiz,
Huzurun rengini biz hiç görmeyiz.

Mutluluk ararsan yanıbaşında,
Görmek istemezsen olmaz yanında.
Dünya ayna gibi anlamalıyız,
Huzurun rengini yaşamalıyız.

Gülümse dünya da gülecek sana,
Ağlarsan kederler gelir yan yana.
Mutluluk istersen direnmelisin,
Huzurun rengini renklendirirsin.

İçindeki senle mutlu olmaya,
Hazırsan kendinle hesaplaşmaya.
Sesinle sessizliği çözdüğün için,
Huzurun rengini sevebilirsin.