Sessizligin sehri 05.10.2024 17.00

Sessizliğin sehri
Bir Yalanın İçinde

Biliyor musun, bazen insan kaçar kendinden,
Saklanır o boş sokaklara, kaybolur içten içe.
Eski şarkıların notalarını unutur,
Bir zamanlar sevdiği melodiler de sessizleşir işte.
Kapatır kendini dört duvar arasında,
Çıkmaz ışığa, adım atmaz hayallere,
Silinir her fotoğraf, her anı,
Sanki hiç yaşanmamış gibi yitip gider birer birer.

Sözde unutur insan, sözde kabuk bağlar yaralar.
Ama geceleri koynunda bir ateş gibi yanar,
Her hatıra, her bakış bir hançer olur,
Ve içten içe kanar da kimseler görmez kanını.
Bilirsin ya, bazen insan kendi yalanına inanır,
Güçlü durmak için, yıkılmamak için,
Ama sadece kendi bilir kırık dökük gecelerini,
Saklanmış gözyaşlarını yastığa emanet eden yalnızlığını...

Dostum, bazen yaşarız öylesine, bir hiç uğruna.
Küçük düşler kurar, büyük acılar biriktiririz.
Hiç değmeyen insanlar için dökeriz gözyaşlarını,
Uykusuz geçen saatlerin hesabını sormak isteriz.
Ama boşa gider bunca emek,
Çünkü onlar bilmez, görmez, anlamaz.
En çok da güvenin kırıldığı an acıtır insanı,
Bir daha kimseye verememek güvenini…

Zaman akar gider, bakmaz yaralarına,
Durmaz gözlerinin içine, sormaz neden böyle sessizsin diye.
Yıllar alır senden geriye ne varsa,
Geriye sadece içi boşaltılmış bir gövde kalır.

Ben de hata ettim, zamana karşı yarıştım bir zamanlar,
Daha hızlı yürüdüm, daha güçlü olmak istedim herkesten.
Ama öğrendim ki, nasipten ötesi yokmuş.
Ne gidenler eksiltir seni ne de gelenler tamamlar.
İnsan, sadece acılarıyla büyür,
Ve yaralarıdır onu adam eden.
Sular akar, iz bırakmaz; zaman geçer, dönmez geriye,
Ve sen, bir tek kendin kalırsın o yalanın içinde.

Not
Gözlerinde saklı bir hüzün var, bilirim,
Söylemediğin, kelimelere sığmayan bir acı,
Sustum çünkü ben de bilirim;
En derin yaraları, sessizlik sarar ancak...